Με λάδι του παρόντος ανάβουν του μέλλοντος καντήλια

"Ανώμαλα προσγειώνονται ελπίδες που φτάνουν ίσα μ' εδώ τον ουρανό βγάζει η πραγματικότητα λεπίδες που κάνουν τα όνειρα καπνό." Ο Χρήστος Δημούλας, με την παρούσα ποιητική του συλλογή, επιχειρεί κάτι όχι πολύ συνηθισμένο στο χώρο της γραφής: Λειτουργεί σε δύο επίπεδα, αυτό της ποίησης, και το θεατρικό. Η ποίηση του είναι ένα πορτραίτο της εποχής, ένας καθρέφτης των καιρών. Προσωποποιεί τον πλούτο, την ειρήνη, τον έρωτα, την αλλοιωμένη ζωή. Όλοι εκφράζονται άριστα στην ποίηση του αναπτύσσοντας τις θέσεις τους, γεγονός που κάνει το έργο του να σταθεί πολύ καλά και θεατρικά. Αυτό που μένει, είναι να δούμε αν έχουμε και εμείς το κουράγιο να θέσουμε το δάχτυλό μας εις τον τύπον των ήλων, όπως κάνει ο δημιουργός.