Μονοκατοικία στα χαλάσματα

ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΣΠΑΡΑΓΜΑ ... με τα νύχια καρφωμένα στο στήθος, στο πρόσωπο στην πλάτη, στο ζατρίκιο της υπομονής, με τα νύχια τής εχθρικής εσπέρας αν ξύσω τον αμόλυντο τοίχο, θα είναι εκεί. Πίσω από τον τοίχο οι γεωγράφοι, και γεωδαίτες, οι σχηματισμοί τού ακλόνητου θα μας κοιτάξουν. Λευκό εκεί δεν θα υπάρχει. Θα τρομάξουν και θα πετάξουν ολολύζοντας, και το χάλασμα θα μείνει ακατοίκητο, ώσπου ο χρόνος τού Είναι , εξιχνιασμένος θα το φορτωθεί. Μετέωρο θα γίνει στο διάσημα και όταν ο χρόνος του Χρόνου? αλλάξει λογική και το χάλασμα θελήσει να επιστρέψει στην Γη, σκόνη θα γενεί από το τριβείο τού αγέρα. Θα διατάζουν, εξουσιοδοτημένα, τα ερπετά, τα έντομα, η χλόη, το κοίτασμα του νερού στου πηγαδιού το βάθος, οι ερημωμένοι τόποι, αλλά όχι ο άνθρωπος. Δεν θα υπάρχει άνθρωπος. Δεν θα υπάρξει άνθρωπος. Ευταξία! Την ονομάζω Ευταξία, όχι του δράκου, αλλά της ανάδυσης του Νοός.