Συσκότιση

Να μ' ανταμώνεις στους κρύους περιπάτους μου στα μυστικά μου ταξίδια να μου δείχνεις τα σημάδια του χειμώνα και να με φωνάζεις σώμα αργά, σαν της ατέλειωτης φυγής το παρακάλι πάντα την ίδια ώρα την ώρα του θυμού και της συσκότισης με το κόσμημα του έρωτα στο στήθος και της αποστασίας τις φωτιές. Να με κρατάς ψηλά, μέχρι τα σύννεφα, να μου χαρίζεις την πνοή της σωτηρίας αγριεμένη κυρά της αντοχής.