Εικόνες που επιμένουν

[...] Για πολύν καιρό οι εικόνες αυτές κυκλοφορούσαν μέσα μου, ώσπου με τη βοήθεια της αθωότητας και της άγνοιας κάποιες άρχισαν να παίρνουν μορφή. Έτσι κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή "Το Τέλος του τοπίου" το 1973. Ακολούθησε η "Μετάθεση" το 1976. Η πρώτη έκδοσή τους ήταν ιδιωτική. Οι δύο αυτές συλλογές επανεκδόθηκαν μαζί από τις εκδόσεις "Εγνατία" στη σειρά "Τραμ" το 1980. Το "Υπόγειο γκαράζ" εκδόθηκε στις εκδόσεις "Κέδρος" το 1978 και επανεκδόθηκε το 1999. Πριν αποφασίσω τη συγκεντρωτική τους έκδοση (είχαν εξαντληθεί προ πολλού), τις ξαναδιάβασα αρκετές φορές. Τα αισθήματα ανάμεικτα. Συγκίνηση, κυρίως καθώς θυμήθηκα τις συνθήκες και τα γεγονότα που προκάλεσαν τη γραφή τους. Συγχρόνως όμως οι εικόνες τους παρέμεναν ζωντανές και εξακολουθούσαν να επιμένουν έτσι, παρ' όλες τις αναστολές, ενέδωσα εκ νέου. Τα ποιήματα: "Ήχος κλεισμένος", "Εδώ στην όχθη της λογικής", "Χρόνος και σταγόνες βροχής", "Να αλλάξει αίμα" και "Σε δυο τραπέζια" είχαν τη μεγάλη εύνοια της τύχης να μελοποιηθούν από τον Θάνο Μικρούτσικο, ο οποίος ανέδειξε τις φανερές μα και τις κρυμμένες διαστάσεις τους. Το έργο κυκλοφόρησε σε CD από τη MINOS ΕΜΙ: "Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης - Χριστόφορος Λιοντάκης", με ερμηνευτή τον Κώστα Θωμαίδη. Επίσης ο Θανάσης Νικόπουλος μελοποίησε στίχους από τα ποιήματα "Ζήσαμε σ' ώρες ασχημάτιστες" και "Τη νύχτα η σιωπή είναι λόγος", με τον τίτλο "Ο έρωτας δεν ήτανε δοσμένος". Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνεται στο cd "Τραγούδια τον έρωτα και της θάλασσας" και το ερμηνεύει ο Μίλτος Πασχαλίδης. Τέλος, εικοσιένα ποιήματα από τις τρεις αυτές συλλογές περιλαμβάνονται στο cd που κυκλοφόρησε η δισκογραφική εταιρεία ΛΥΡΑ στη σειρά "Ελληνική ποίηση - περίοδος δεύτερη": "Ο Χριστόφορος Λιοντάκης διαβάζει Λιοντάκη". Στην παρούσα επανέκδοση κλάδεψα ορισμένους λαίμαργους στίχους που περίσσευαν αλλού πάλι έχωσα ακόμη πιο βαθιά το νυστέρι, αφαιρώντας, καθώς "τη αφαιρέσει μόνη το αποκεκρυμμένον αναφαίνεται κάλλος". (από τον πρόλογο του συγγραφέα)