Ο δαίμονας εγώ

Δαίμων -ονος, ο, η = θεός, θεά ΙΙ η θεότης, μοίρα, το πεπρωμένο, ειμαρμένη, τύχη (καλή ή κακή) ΙΙΙ ο δαίμων τινός, το προστατεύων αυτόν πνεύμα, ο κλήρος τινός, η τύχη του. ΙV δαίμονες ωνομάζοντο και αι ψυχαί των ανθρώπων του χρυσού αιώνος, αίτινες απετέλουν τον συνδετικόν κρίκον μεταξύ θεών και ανθρώπων ΙΙ όθεν μτγν. αι ψυχαί των τεθνεώτων V πονηρόν πνεύμα, διάβολος (εν τη Κ. Διαθήκη) Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Ιωαν. Σταματάκου Υπάρχουν στιγμές που ο έρωτας κατακλύζει με ασπρόμαυρα τοπία τις καρδιές μας... Στιγμές που το σώμα και η ψυχή αφιερώνονται στα τοπία που γνώρισαν την μεγάλη αγάπη... Εδώ τα θέλω γράφονται με κεφαλαία γράμματα, επικυρώνοντας το ημιτελές κομμάτι του ανθρώπου καθώς και την αδιάκοπη αναζήτηση για φως όταν ο έρωτας δείχνει το σκοτεινό του πρόσωπο. Πεζά ποιήματα και ασπρόμαυρες φωτογραφίες συνθέτουν τον μαγικό ήχο της ψυχής που ζει και πεθαίνει με τον αληθινό, τον μεγάλο, τον δαιμόνιο και τον αγγελικό έρωτα που αρκεί για να προσχεδιάσει το πεπρωμένο της...