Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες

Τώρα ξέρεις, πως για να γράψεις, για να ζυμώσεις συναίσθημα με τις λέξεις σου, πρέπει να ζεις... Να μοχθείς κάθε μέρα και να μάχεσαι πότε για τον έρωτα, πότε τον πόνο, πότε το άδικο, πότε το θάνατο. Να μη φοβάσαι να γρατζουνίσεις τις σάρκες σου και να ματώσεις. Να μη διστάσεις να δείξεις το δάκρυ σου, το φόβο σου, τον τρόπο που ονειρεύεσαι. Ποτέ η Ποίηση δε γράφτηκε εκ του ασφαλούς...