Ισιδώρα

Ο πλανήτης πυρπολείται. Το Θηρίο ξυπνάει. Ερωμένος έσχατος καίει απ' άκρη σ' άκρη την γη μαζί με τις βλάσφημες στρατιές του. Ελάχιστα πλάσματα σώνονται, μεταξύ των οποίων και ένα νεαρό Δέντρο. Με πόδια ανθρώπινα θα διασχίσει την Γη, ψάχνοντας τον τόπο που θα μπορέσει πάλι να ριζώσει. Στο διάβα του θα γνωρίσει τον θάνατο, την απόγνωση, τον πόνο των ανθρώπων και θα μετατρέψει την οδύνη σε δάκρυ βάλσαμο για τους πληγωμένους. Λυπημένο θα βαδίσει μίλια ολόκληρα χωρίς ούτε μια απάντηση στις ερωτήσεις του. Έως ότου αρχίζει η μεταμόρφωσή του. Ζωή φυσάει στα λαβωμένα του κλαριά η Μητέρα Φύση. Ό,τι λάβει με τον μεγαλύτερο πόνο θα κάνει δικό του και θα το επιστρέψει στους ανθρώπους ως το μέγιστο δώρο. Την Γέννηση της Ελπίδας. Όμως ακόμα και στην χαρά του θλιμμένο περπατά. Άραγε θα βρει ποτέ τον τόπο που θα ριζώσει;