Τα αιφνίδια άστρα

Πόσο κοντά μας, πόσο μακριά μας βρίσκονται τ' αστέρια; Άδηλο· το μόνο βέβαιο είναι πως τα προσλαμβάνουμε ως λαμπερά σημεία στον ουρανό μας, γνωρίζοντας ωστόσο πως αυτά μόνο σημεία δεν είναι. Τα βλέπουμε σε παρελθόντα χρόνο κι ελάχιστα μας αφορά ο κύκλος της ζωής τους. Όμως: Πόσο θ' αντέχαμε έναν ουρανό χωρίς αστέρια; Πόσο θ' αντέχαμε έναν κόσμο χωρίς ποίηση; Λένε πως ένα ποίημα, για να θεωρηθεί επιτυχημένο, οφείλει να ξαφνιάζει τον αναγνώστη ή τον ακροατή. Όπως ακριβώς μας ξαφνιάζουνε τ' αστέρια· κάθε νύχτα. Τα ποιήματα συνήθως κατατάσσονται σε συλλογές και σε ενότητες· η όλη προσπάθεια οδήγησε ίσως και σε πλάγια αναφορά στη χρήση αρχαίων αστρονομικών μεθόδων σ' αυτές τις κατατάξεις. Η τάση διασποράς των -μάλλον ατίθασων- ποιημάτων τόνιζε τις διπλές αναλογίες και μια επίμονη νύχτα που διαρκώς επανέρχεται ζητούσε τ' αστέρια της. Έτσι, τα ποιήματα αυτού του βιβλίου δεν μπορούσαν παρά να δοκιμάσουν: Να γίνουν λαμπερά σημεία στον ουρανό μας.