Το σχήμα της Όλγας Βότση

Μετά την ζοφερή τετραετία της Κατοχής, ανέτειλε, μαζί με την ελευθερία, και μια νέα γενιά νεοελλήνων ποιητών και όχι μόνο. Στη γενιά αυτή που δίκαια εδόξασε τα γράμματά μας, δυο γυναικείες μορφές εξείχαν στην περιοχή της ποίησης: η κορυφαία Ζωή Καρέλλη και η ευγενής, γνησιότατη συνάλληλή της Όλγα Βότση. Ξεκίνησε λάμποντας πνευματικά, κατακοσμημένη με την σπάνια αρετή της σεμνότητας, και από χρόνο σε χρόνο ύψωσε ένα έργο, κυρίως ποιητικό, αλλά και στοχαστικό, μιας αξιοζήλευτης γνησιότητας και μιας πυκνής ανθρώπινης ουσίας, έργο που δίκαια, όλο και περισσότερο υψώνεται, προβάλλει και εκτιμάται και από τους σοβαρούς και απροκάλυπτους μελετητές και από τους σταθερούς φίλους του ποιητικού λόγου. Η ελληνική ταυτότητα της σπάνιας αυτής ελληνίδας ποιήτριας συγκερνάται με μιαν οδυνηρή αίσθηση του υπάρχειν που, ωστόσο, φωτίζει η αγάπη και η διαυγής ελληνικότητα, συγκλονίζοντας τον αναγνώστη με την γνησιότητα, την ειλικρίνεια και την φιλανθρωπία της. Καθήκον ύψιστο, επομένως, η σύνθεση του τόμου αυτού που διευκόλυνε η διακριτική χορηγία του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, και που ευχαριστεί θερμότατα.