33

Νιώθω τα αγγελικά φτερά μου να σε ταξιδεύουν στις κορυφές του παραδείσου. Και εμείς αντικριστά στο ξεχασμένο νησί. Τρεμοπαίζουν τα φώτα μιας ξεχασμένης γης όπου μας καλεί να πάμε... Η θάλασσα μαγεύει, μήπως δεν υπάρχει αυτός ο τόπος, επειδή κανείς ποτέ δεν πήγε εκεί; Όμως εγώ τον βλέπω από μακριά. Εκεί είναι ο παράδεισος όπου οδεύουμε για την κορυφή μοιράζοντας την κόλαση. Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί με σπηλιές και ανθισμένους γκρεμούς. Μετράς τα πικραμένα βότσαλα και μου κρατάς το χέρι πάνω από κατακλυσμούς και εγώ ελευθερώνω την επιθυμία μου [...]