Παράξενες γιορτές

Κοιτάω το χρόνο. Μόνο έτσι κυλάει αργά. Μια ευτυχία μέσα σε τόσες αθλιοσιωπές, μια κουβέντα, η μοναξιά, κάποια γυναίκα που ίσως γίνει ταίρι, ο δρόμος που δε γυρίζει ποτέ. Μία και κάτι παραπάνω, μεγάλη παράξενη γιορτή, χωρισμένη σε παραστιγμές. Προχωράω στο χρόνο, κάποιες φορές με τρομάζει, κάποιες άλλες όχι. Βλέπω ένα γιασεμί που θέλει να χορτάσει με αστροφόρα αύριο. Μάλλον μία ακόμα γιορτή ξημερώνει δίπλα... κάθε μέρα που περνάει γεμίζει με χτες.