Το αίμα νερό δε γίνεται (;)

Η Νεφέλη, στις αρχές της τέταρτης δεκαετίας της ζωής της, νιώθει ότι βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο.Παρ' όλο που βρισκόταν πάντα δίπλα στους γονείς και τον αδερφό της, έχοντάς τους ως πρώτους στις προτεραιότητές της, περιθωριοποιείται επειδή αποφάσισε να διαφοροποιηθεί και να πάρει για πρώτη φορά αποφάσεις σύμφωνες με τις δικές της επιθυμίες. Με αφορμή την προσωπική της εμπειρία, αρχίζει έναν αγώνα για να ξεπεράσει ανησυχίες, ενοχές αλλά και προβλήματα υγείας που της παρουσιάζονται, ανακαλύπτοντας μία πληθώρα παρόμοιων περιπτώσεων με αυτήν. Αυτές οι καινούργιες εμπειρίες τη βοηθούν να προσεγγίσει την πραγματικότητα πιο αντικειμενικά και να προχωρήσει σε αλλαγές στον τρόπο που αντιμετωπίζει τις καταστάσεις. Το βιβλίο προσπαθεί να σκιαγραφήσει την πορεία που ακολουθεί κάποιος που αισθάνεται προδομένος και απογοητευμένος από την ίδια του την οικογένεια. Σε δεύτερο επίπεδο, να περιγράψει και να τονίσει ανθρώπινους χαρακτήρες και συμπεριφορές, ώστε να αναγνωρίζονται πιο εύκολα και να αποφεύγονται. Σε τρίτο επίπεδο, να δείξει ότι το φαινόμενο είναι πολύ συνηθισμένο, απλώς κρύβεται επειδή αποτελεί ταμπού, ιδίως σε πιο παραδοσιακές και κλειστές κοινωνίες. Ο απώτερος σκοπός του είναι να προτείνει αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ των μελών μίας οικογένειας -σε όσους τουλάχιστον επιθυμούν να έχουν γερές βάσεις-, οδηγώντας τον καθένα από εμάς σε στάδια αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης.