Γλώσσα από μάρμαρο

Η Ελένη και η Τούλα. Τις έφερε ο γάμος τους στην Αλυκή. Νύφες ανέμελες. Αλλά μόνο στην αρχή... Μετά, λες και το είχε αυτός ο τόπος, η Αλυκή τις μάγεψε και σιώπησαν. Σημαδεμένες και οι δύο, ολόιδια, όπως τα μάρμαρα στα λατομεία του νησιού που ξηλώνει η ανθρώπινη βουλιμία. Γυναίκες ταπεινωμένες, απελπισμένες, αλλά βουβές. Ποιος σφραγίζει τα χείλια τους και σωπαίνουν; Ο σύζυγος, ο εραστής ή ο πατέρας; (Ποιος αλήθεια μπορεί να ζήσει με βιασμένη μνήμη;) "Ξεδίψασε ο Σάββας με δάκρυα. -Πέτα τα όλα! της ψιθύριζε και η φωνή του αγνώριστη, φωνή ερωτευμένου άνδρα που έφτανε τα εξήντα κι έσπαγε από έρωτα. Κι εκείνη έψαξε κι αντάμωσε τη γλώσσα του. Γλώσσα από μάρμαρο για χρόνια. Με όρκο. Χωρίς φωνή. Θυσία η ζωή του στη ζωή της. Δύο ζωές χαράμι. Κουβέντα σε κανένα. Γλώσσα από μάρμαρο, σπασμένη. Ζεστή και υγρή απ' τα αναφιλητά της. Να γλείφει της πληγές της. Σπάνε τα μάρμαρα ποτέ; Ναι, από αγάπη". Ένα μυθιστόρημα που θίγει με γνώση και τρυφερότητα το θέμα της κακοποίησης των γυναικών -από την Ιφιγένεια Θεοδώρου, συγγραφέα του πολυδιαβασμένου βιβλίου "Μελέκ θα πει άγγελος".