Μπλάνκο

Βλέπω ήδη τους τίτλους των φυλλάδων. Τρελός για τη λογοτεχνία [...] Θα θεωρούσατε ότι ένας "σαλταρισμένος" σαν και του λόγου μου θα έπρεπε να βάλει στο μάτι τραπεζίτες, διευθυντές οργανισμών, μεγαλοδημοσιογράφους και άλλες σχετικές πατσαβούρες. Λάθος. Εγώ δεν ήθελα να αλλάξω το σύστημα. [...]. Εγώ ήθελα να αφήσω το σύστημα ανυπεράσπιστο. Μόνον αυτό. Να δούμε πώς θα λειτουργήσει χωρίς αντισώματα. Να μην γράφονται πια άλλες μπούρδες. Οι λέξεις που θα ξεστομίζονται "να καρφώνονται σαν πρόκες". Βάλτε τους κριτικούς λογοτεχνίας να ψάξουν τα υπόλοιπα. Τους ψυχίατρους να μου κάνουν το προφίλ. Βάλτε τους αστυνομικούς σας να ψάχνουν. Τα εργαστήριά σας να αναλύουν. Ξέρω ότι έχουν σκυλιάσει. Αλλά εγώ σταματώ εδώ. Ρίχνω μπλάνκο στο όνομα του συγγραφέα και σας παραδίδω μόνο το βιβλίο του. Δεκαπενταύγουστος. Ο "δράκος της Εθνικής" ξαναχτυπά. Τηλεφωνικώς αυτή τη φορά, και διαταράσσει την ήρεμη πλήξη μιας εφημερίδας. Αποδέκτης του τηλεφωνήματος ο λιγομίλητος, πάντα βαρύθυμος αστυνομικός ρεπόρτερ Γαλανάκης. Η υπόθεση θα τον φέρει σε επαφή με τον νέο, φιλόδοξο αστυνομικό διευθυντή Σάββα Μελετίου. Οι δυο άντρες θα χρησιμοποιήσουν ο ένας τον άλλο, ακροπατώντας στην "κόψη του ξυραφιού" της εξουσίας που εκπροσωπεί ο καθένας. Ώσπου, στο προσκήνιο, θα εμφανιστεί ο δολοφόνος των συγγραφέων, ο οποίος, σκορπώντας τρόμο και πανικό στο λογοτεχνικό σινάφι, σβήνει από το χάρτη συγγραφείς, "θύματα του εφησυχασμού", που προδίδουν τα γραπτά τους. Η εξέλιξη της καταδίωξής του, που παραλίγο να στερήσει στον Μελετίου την καρέκλα του, θα αποσταθεροποιήσει τον αυτάρεσκο μικρόκοσμο του Γαλανάκη... Ένα γοητευτικό και σπινθηροβόλο μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή.