Μήπως ο παράδεισος είναι γαλανομάτης;

Η Έλλη είναι μια νέα κοπέλα που προσπαθεί, με τη βοήθεια της αδελφής της, να διευθύνει το εστιατόριο που τους άφησε η μητέρα τους όταν πέθανε. Το μόνο που της έλειπε ήταν ένας καλός αγαπητικός. Στην προσπάθειά της να τον βρει, διάλεξε πέντε εκπροσώπους του ισχυρού φύλου, ωστόσο, οι επιλογές της δεν ήταν πάντα οι πιο επιτυχημένες. Ο πρώτος έκλεψε την καρδιά της και κατάφερε να αδειάσει το μυαλό της από οποιαδήποτε άλλη σκέψη, γεμίζοντάς το με τη δική του. Τελικά, όμως, τίποτε δεν διαρκεί για πάντα. Ο δεύτερος ήταν εντυπωσιακά συμπαθητικός, σαν τα σοκολατάκια που φαντάζουν τόσο λαχταριστά όταν τα βλέπεις, αλλά μόλις τα δαγκώσεις συνειδητοποιείς ότι περιέχουν ακριβώς τη γέμιση που απεχθάνεσαι. Χωρίς ιδιαίτερο κόπο την πρόσθεσε στις κατακτήσεις του, αλλά είχε υπολογίσει χωρίς τον ξενοδόχο, ή μάλλον, τον τρίτο της παρέας που η Έλλη χρησιμοποίησε για να του κόψει τον πολύ αέρα που είχε πάρει. Ο τέταρτος, με σειρά εμφάνισης, αποτέλεσε το μεγάλο αδελφό που δεν απέκτησε ποτέ. Ένας ζωνταντός κούκλος που την αγαπούσε πολύ, με τον δικό του ανορθόδοξο τρόπο. Ωστόσο, ήταν τόσο ίδιοι, σαν δυο θετικούς πόλους, που όσο κοντά κι αν βρεθούν, απωθούνται από την ίδια τη φύση τους. Και τελικά βρήκε το γαλανομάτη παράδεισο του τίτλου. Ένα υπέροχο πλάσμα, που, όμως, την κρέμασε. Πώς; Με παπά και με κουμπάρες.