Χωματόδρομος

Λόγος χειμαρρώδης. Μνήμες καταγεγραμμένες απνευστί. Σε ένα σκηνικό μεσοαστικής κοινωνίας. Η περιγραφή περιστρέφεται σαν κύκλος που κλείνει στο τέλος. Είναι η ιστορία μιας πόλης στα μέσα του 20ου αιώνα, εκτεινόμενη και σε παλαιότερες εποχές. Με την ανάμειξη φανταστικών στοιχείων ισορροπεί ανάμεσα στο βάρος της περιρρέουσας και ευρύτερης ιστορικής και κοινωνικής ατμόσφαιρας και στην κατανόηση των χαρακτήρων από τη μια και των λαθών από την άλλη, με τα πρόσωπα να επανεμφανίζονται πότε εδώ και πότε εκεί στα διάφορα τοπόσημα της πόλης, ορίζοντας τον χώρο και τον χρόνο όπου διεξάγεται η δράση. Μέσα από μακροπερίοδες παραγράφους και συνταρακτικές περιγραφές, εμπλέκει τα πραγματικά με φανταστικά, τους αθώους έρωτες, τα πάθη, τα καθημερινά, τα ξεκαρδιστικά ή γελοία, τα παράτολμα, τα ταπεινά, που αφορούνε τόσο τους πρωταγωνιστικούς όσο και τους περιστασιακούς χαρακτήρες, όπου ο καθένας τους με τις σημαντικές ή καθημερινές πράξεις του, αντιδρά με έντονες ή ευτράπελες συγκρούσεις καθώς συμμετέχει στο κοινωνικό περιβάλλον, σε μια κρίσιμη περίοδο ταραχών, όπου το μέλλον είχε προαναγγελθεί.