Η γιαγιά μου η Σμυρνιά

Θέλω να δακρύσεις όταν το διαβάσεις... Να δακρύσεις και να σε πλημμυρίσει η θλίψη. Για την Σμύρνη την καταστροφή της, το αίμα το θάνατό, την προσφυγιά και την πείνα, την ζωή που με θάρρος και ελπίδα θα αντιμετωπίσουν. Την φτώχεια την μιζέρια και την απόρριψη που θα συναντήσουν. Θέλω να κλάψεις για τα χαμένα όνειρά τους και τις αλύτρωτες πατρίδες που άφησαν πίσω τους... Άνθρωποι απλοί που ανθρωπιά δεν συνάντησαν. Τους το όφειλες... Είναι δικοί σου άνθρωποι. Θέλω να γράψεις την ιστορία τους με κόκκινο μελάνι αίμα των δικών σου ανθρώπων που έβαψαν κόκκινο το λιμάνι και τις αναμνήσεις της Σμύρνης. Θέλω να μην ξεχάσεις! Αφιερωμένο στους Ίωνες, στους Μικρασιάτες και σε όλο τον Ελληνισμό της οικουμένης.