Και ευρέθηκα με σκοτεινιά μεγάλη στους Μολάους

Μολάοι 1887. Επίμονη λοιμική ασθένεια βασανίζει την κοιλάδα του Ευρώτα και η Ντόνα Φριντζήλα, μητέρα τριών παιδιών από διαφορετικούς πατεράδες, όταν αποσκιρτά ο τελευταίος αγαπητικός, παθαίνει νευρική κατάθλιψη, παραλογίζεται, παρατάει τα νήπια και χάνεται από προσώπου γης, εξαναγκάζοντας τη μοναδική εξ αίματος συγγένισσα να κατεβεί από τα ορεινά χωριά του Ασωπού στη σκοτεινή πολίχνη των Μολάων: θεια-Στάμω η Σκυλογιαννού, τελευταία της ανατολικής γενεάς των Μαυρομιχαλαίων. Επιστρέφοντας από πολύχρονη ιερά αποδημία, η ισχυρογνώμων Σταματία, η αγωγιάτισσα και μαμή, αυτή δηλαδή που σταματάει τους πρόωρους θανάτους και αναζωογονεί, θ’ αναλάβει τις μέριμνες των κατασυκοφαντημένων ανιψουδιών κρύβοντας όσο καλύτερα μπορεί στα σωθικά την πατρογονική απέχθεια για τους Μολαΐτες και τα μετόχια τους.