Μνήμες καρδιάς

Ήμασταν με τους ζωντανούς ! Είναι και κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται μέσα απ’ τη στάχτη τους, γιατί τρέφονται με το τίποτα. Που το τίποτα το κάνουν κάτι. Και το κάτι, αρκετό. Όχι πολύ, απλά αρκετό. Αυτό ακριβώς που χρειάζονται για να επιβιώνουν με αξιοπρέπεια και ισορροπία. Με τέτοιους ανθρώπους μου έταξε η ζωή να ζήσω. Κοίτα με! Λες κι ήρθα κι έγινα ένας ολόιδιος με δαύτους… Αυτή την τύχη θα την πω «δώρο θείο»… Τι άλλο να την πω, δεν ξέρω… Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα στο οποίο αφηγείται την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όπως την βίωσε η συγγραφέας.