Η εποχή της απέραντης νύχτας

Ο ουρανός ξάφνου σκοτείνιασε, συννεφιά μαύρη, που σταγόνες αίματος έριχνε, απλώθηκε πάνω από τον στρατό των ανθρώπων. Αστραπές λαμπερές, βροντές και κεραυνοί πετάγονταν μέσα από τα σύννεφα, ενώ η γη ξαφνικά έτρεμε κάτω από τα πόδια των Θνητών και φωτιά φέγγιζε στον ορίζοντα δυτικά. Τέλος, κραυγές τρομερές και μισητές έφερνε το φύσημα του ανέμου! Ο Νολ ο Ευσεβής έστεκε, με την ερυθρή του κάπα να ανεμίζει, στην πρώτη γραμμή και μέσα από τις σχισμές της περικεφαλαίας με το λοφίο, φαίνονταν η ματιά του κοφτερή και αποφασισμένη... Στον θώρακά του εικονίζονταν το γέρικο κυπαρίσσι με τα ξίφη καρφωμένα στις ρίζες του, όπως και στους θώρακες των υπολοίπων Έιρ. Το έδαφος έτρεμε ακόμα δυνατότερα και ο φόβος σιγά σιγά άρχισε να κυριεύει τον νου των αντρών...