Πορτοκάλι και γιασεμί

Δεκατρία χρόνια τώρα η Χαρά βιώνει την απαξίωση, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό από τον άντρα που αγάπησε και παντρεύτηκε. Δεκατρία χρόνια τώρα αναζητά ένα χάδι, μια τρυφερή κουβέντα, ένα γλυκό φιλί. Κάθε βράδυ μουσκεύει το μαξιλάρι της με δάκρυα, με το βλέμμα χαμένο στο κενό και την ψυχή της να βουλιάζει στη θλίψη. Και περιμένει. Περιμένει τον φύλακα-άγγελο που θα απλώσει τις φτερούγες του και θα την κλείσει στην προστατευτική αγκαλιά του. Κι εκείνος έρχεται με το πρόσωπο του Μάνου, ενός παλιού συμφοιτητή της, που για περισσότερα από είκοσι χρόνια δεν έπαψε να την αγαπά. Την παίρνει από το χέρι και ακολουθούν μαζί τα βήματα της αγάπης που τους ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν, στη μικρή αυλή του σπιτιού στην Πάρο, δίπλα στη "θαλασσογραφία του Τσαρούχη", όπως αποκαλούσε ο Μάνος μια απλοϊκή ζωγραφιά στον κήπο του. Μεθούν με τα αρώματα του έρωτα, που θυμίζουν πορτοκάλι και γιασεμί, και ζουν ευτυχισμένοι στον δικό τους ονειρεμένο μικρόκοσμο. Τα όνειρα όμως δεν διαρκούν πολύ και αυτοί, μακριά από κάθε τι που τους χώρισε και τους πλήγωσε, δεν θέλουν να αποδεχτούν καμία μοιραία απόφαση...