Η γερακίνα της Καππαδοκία και οι αετοί του Πόντου

Τον Μάιο του 1919, ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη. Ο Βασίλης Ασλανίδης, που ζει με την οικογένειά του στη Σαμσούντα του Πόντου, διακόπτει τις σπουδές του και κατατάσσεται ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό! Ήθελε να βοηθήσει τη Μητέρα Ελλάδα, στα προαιώνια όνειρα για μια Μεγάλη Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Όνειρα που πίστευε και που μ' αυτά γαλουχήθηκε όλος ο ελληνισμός του Πόντου και της Μικρασίας γενικότερα! Ο αδελφός του, ο Ανδρέας, μόλις τελείωσε το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας (ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Πόντου), πήγε με υποτροφία στη Μασσαλία της Γαλλίας, όπου υπήρχε μεγάλη ελληνική κοινότητα, που κάθε χρόνο βοηθούσε να σπουδάσουν οι αριστούχοι μαθητές του Φροντιστηρίου. Εκεί, γνώρισε τη Ναντινέ, μια όμορφη και έξυπνη Τουρκάλα, με την οποία συνδέθηκε με τα δεσμά της αγάπης και του έρωτα! Μέσα από τις επιμέρους ιστορίες αυτών των ανθρώπων, της πολυκύμαντης και πολυτάραχης εκείνης περιόδου, περιγράφεται η ιδιαίτερη καθημερινότητα, όπου πρωτοστατούν ήθη και έθιμα, συνήθειες και παραδόσεις, αγάπες και έρωτες, δεμένες με τα χρώματα και τους ήχους της Ανατολής. Ώσπου, η καθημερινή ζωή αρχίζει να διαμορφώνεται από την πορεία και την εξέλιξη των ιστορικών γεγονότων. Και τότε, η ανθρώπινη μοίρα γίνεται λεία του μίσους και των αντιπαραθέσεων, της βίας και των εχθροτήτων, Τούρκων και Ρωμιών!