Αντριανή

Καμιά ομορφιά, καμιά ασχήμια, καμιά αλήθεια δεν είναι τόσο μεγάλη δίχως την αίσθηση του τραγικού. Ωστόσο, υπάρχει κάτι πιο πέρα από το τραγικό: το πάθος. Το πάθος, λοιπόν, διέπει το βιβλίο χιαστί απ' άκρη σ' άκρη. Η ίδια η ηρωίδα του χαράζει την τρελή διαδρομή της και έπειτα δίνει τη ζωή της σαν σκυτάλη σε μια άλλη, να φτάσει κι αυτή στις εσχατιές των αισθήσεων. Τα πάθη τους ειπωμένα μέσα από ένα κλασικό αφηγηματικό ύφος, βγαλμένα μέσα από τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Πάθη που δεν έμαθαν σε κανένα τίποτα. Στέκουν βαθιά ριζωμένα στη μνήμη και αναδύονται μέσα από τη γοητεία τους. Δυο γυναίκες μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου βιώνουν μια "αγία πορνεία" και εξαγνίζουν τον αναγνώστη μέσα στο προσωπικό τους έρεβος.