Φωτεινή, όπως φως

Η Δέσποινα δασκάλα απ’ το Αϊβαλί της Ιωνίας στα παράλια της Τουρκίας στην Μεσόγειο θάλασσα, ξανθιά, όμορφη και σοβαρή, έρχεται με την οικογένειά της στην Ελλάδα με τον διωγμό του 1922. Στην Ελλάδα έφθασε η Δέσποινα με τους δύο γονείς, δύο αδερφές και δύο αδέρφια ενώ πίσω έμεινε ο μεγάλος αδερφός που έπιασαν οι Τουρκικές αρχές. Φθάνουν με το πλοίο στο Ναύπλιο και αμέσως τους στέλνουν με το τραίνο στην Τρίπολη όπου ξημερώνουν στο προαύλιο ενός σχολείου και τους χωρίζουν σε επιστήμονες και εργάτες. Κάνει οικογένεια και δυο αγόρια και ζει δραματικές καταστάσεις στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την κατοχή και τον εμφύλιο. Συνδράμει τον σύζυγό της σε φυλακίσεις λόγω πολιτικών πεποιθήσεων, βοηθάει όλες τις γυναίκες όπου μπορεί, δίνεται με αυταπάρνηση στο καλό της κοινωνίας. Η Δέσποινα Ρουμελιώτη υπήρξε πραγματικά στη ζωή, ήταν μια δυνατή γυναίκα που έχει γράψει ιστορία στην Πελοπόννησο, ακόμα την θυμούνται με το όνομα «η δασκάλα». Την ιστορία της την έγραψα με τρυφερότητα και σεβασμό. Έγραψα για τον πόνο της καρδιάς της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, για την δύναμη της γυναίκας. Είναι ένα τρυφερό βιβλίο που βρήκε μεγάλη ανταπόκριση και με καθιέρωσε ως συγγραφέα.