Το δάκρυ του φονιά

Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, ένας ορφανός από πατέρα, θύμα πολέμου, γόνος μιας κεφαλλονίτικης οικογένειας, ο μεγάλος γιος, Τηλέμαχος Διαβόλης, απροσκύνητο και ανήσυχο πνεύμα εξ απαλών ονύχων, ενηλικιωθείς γίνεται μύστης αριστερών φρονημάτων και συγκρούεται με μιαν άλλη οικογένεια γειτόνων του γερμανόφιλων και μαυραγοριτών. Η αδυναμία του δε προς το βενιαμίν της οικογένειάς του, Αγγελή, που τραυματίζουν σοβαρά εξ ενέδρας οι μνημονευθέντες εχθροί του, τον οποίον και νομίζει σκοτωμένον, διατελών πλέον εκτός εαυτού και εν βρασμώ ψυχής, σκοτώνει πέντε άτομα με τρεις μπαταριές. Συλλαμβάνεται ύστερα από δραματική καταδίωξη και καταδικάζεται από το Κακουργιοδικείον τρις εις θάνατον, παίρνει ύστερα από χρόνια χάρη με βασιλικό διάταγμα μετριάζοντας την ποινή του σε ισόβια. Δραπετεύει, περιπλανάται μεταμφιεζόμενος, επιδιώκει και επιτυγχάνει συνάντηση με τη μεγαλύτερη αδελφή του, Γαρέφω, ασελγεί και αιμομικτεί και σφάζει την ιερόδουλο πλέον αδελφή, όνειδος της οικογένειάς του, ίνα κατά την άποψή του επιφέρει κάθαρση και ξέπλυμα της ντροπής. Συλλαμβάνεται και εκτελείται ακριβώς τη στιγμή της καταργήσεως της θανατικής ποινής. Το πλαίσιο του όλου δράματος αποτελούν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Μικρασιατική Καταστροφή και τραγωδία, όπου πέφτουν ηρωικά στην οπισθοχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων ο πατέρας και ο μπάρμπας του, το Αλβανικό Έπος και η Γερμανοκρατία και Κατοχή.