Οι δύσκολες ελπίδες γίνονται φαντάσματα στα τζάμια

"Τα δευτερόλεπτα περνούνε τόσο γρήγορα, που ακόμη και τα λεπτά μόνο 60 προλαβαίνουν να μαζέψουν. Και τα λεπτά περνούνε τόσο γρήγορα, που γίνονται ώρες πριν προλάβεις να νομίσεις πως αγάπησες. Και οι μέρες συλλέκτριες ωρών, κομμάτια συλλογής του μήνα, που θεωρεί τον εαυτό του μάγκα, αλλά κι αυτός στην απομέσα τσέπη του έτους καταλήγει. Έτσι μας μένουνε τα χρόνια στρογγυλά και καθαρά για να τα ζήσουμε..." Στις μέρες μας η συγγραφή μυθιστορημάτων έχει αναγορευτεί σε κάτι σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπου ο πρότερος "ανέντιμος" βίος του συγγραφέα αποενοχοποιείται μ' ένα δήθεν μαγικό τρόπο... κι εκείνος παραδίδεται αγνός -Κύριος οίδε- σε ποιον... Ο συγγραφέας του βιβλίου τούτου και ο εκδότης του πιστεύουν στην χαρά που μας προσφέρει ο αφρός του κύματος και όχι οι δήθεν βαθυστόχαστες καταβυθίσεις... Βεβαίως το νόημα βρίσκεται στο βυθό αλλά είναι εξίσου σημαντική και απελευθερωτική η επιφάνεια της θάλασσας, το κολύμπι, οι μπουρμπουλήθρες και ο ορίζοντας!