Εγώ ο Προκόπιος (Βυζαντινά κεφάλαια)

"Ζυλιέν, ότι έχουμε πει, για τα κρυπτογραφήματα και εδώ και οτη Ραβέννα, νομίζω πως έγιναν κατανοητά, εκ μέρους σου;" "Κανείς λόγος ανησυχίας". "Πρέπει να αποφύγεις πάση θυσία, τα κρυπτογραφήματα, που χρησιμοποιούν οι μυστικές υπηρεσίες των ανακτόρων, γιατί αν σου γίνει έρευνα στο σπίτι, στη Ραβέννα, είναι εύκολο να διαβαστούν από οποιονδήποτε αξιωματούχο". "Μπορώ να χρησιμοποιήσω τις ομάδες γραμμάτων, για τα εύκολα σημεία, του βιβλίου;" "Καλύτερα να μην το κάνεις. Εδώ, χρησιμοποιούν, στα κρυπτογραφήματα, ομάδες, αποτελούμενες από εννέα γράμματα· και περισσότερα, να τοποθετήσεις, εσύ, δηλαδή δώδεκα, πάλι θα καταλάβουν, το κείμενο, θα ξεχωρίσουν από τις ομάδες εννέα γράμματα, βγάζοντας τις λέξεις που αντιστοιχούν κατόπιν, είναι εύκολο να σπάσουν τον κωδικό, των υπολοίπων τριών γραμμάτων". "Νομίζω, θα μπερδευτούν". "Καθόλου! Τους κρυπτογράφους του Βελισάριου, τους γνωρίζω όλους. Όπως οι αετοί σέρνουν το θύμα τους, μέχρι να σηκωθούν στον ουρανό, έτσι κι εκείνοι, μεταθέτουν τα γράμματα των ακατάληπτων λέξεων, ώστε να αντιλαμβάνονται, το νόημα τους. θα χρησιμοποιείς, μόνο το κρυπτογράφημα, που σου έχω δείξει, εγώ". "Οπότε, κίνδυνος δε θα υπάρξει ποτέ". "Ουδέποτε! Και σου το λέω αυτό, γιατί το κρυπτογράφημα, που σου έχω αναφέρει, είναι δικής μου επινόησης". Ο Ζυλιέν, έμεινε, με ανοιχτό το στόμα. Ο Προκόπιος μειδίασε αχνά. "Έκανα χιλιάδες μέρες, να το εφεύρω! Πού είχαμε μείνει, αφηγηματικά;" "Στον Ιουστινιανό". "Η γνώμη του είναι ελαφρύτερη, από τη σκόνη..."