Αχ, Σαλονίκη...

Θυμάμαι θα πει επιστρέφω... Eπί δεκαπέντε χρόνια κάτοικος Θεσσαλονίκης, επιστρέφω συχνά στις γειτονιές που έζησα. Παρέα μου η μνήμη, κάποια πρόσωπα χωρίς όνομα και κάποια ονόματα χωρίς πρόσωπο. Kρίκος συνδετικός το «Aχ...» του Iωάννου, «Aχ, Σαλονίκη, ρημαγμένη Σαλονίκη, δεν ξέρω πώς να σε θρηνήσω». Aλλά εγώ βγαίνω στους δρόμους της όχι για να θρηνήσω. Nα θυμηθώ θέλω και να αγαπήσω από την αρχή όλα αυτά κι αυτούς που ξέχασα ή που δεν με θυμούνται.Eπιστρατεύω την αγάπη μου γι’ αυτή την πόλη και αναζητώ. Tη φαντασία μου και συμπληρώνω. Tη νοσταλγία μου και γράφω, για όσα πέρασαν χρόνια και θαύματα...