Η εποχή της αρρώστιας

...Αν τελικά σώθηκε κάτι από το Χαμό είναι αυτές οι επιστολές. Τις βρήκα κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών μου σε μια πόλη, έρημη όπως τόσες άλλες πια. Ήταν ακουμπισμένες πάνω σε ένα γραφείο, ανάμεσα σε δυο λούτρινα αρκουδάκια. Οι επιστολές αυτές φαίνεται πως είναι γραμμένες από έναν νεαρό άντρα προς την αγαπημένη του. Αν κι έχουν έντονο προσωπικό ύφος, δεν μπορείς να τις πεις μόνο προσωπικές. Διαβάζοντας τις κανείς, βλέπει μικρές στιγμές, αποσπάσματα από όλη αυτή τη τρέλα, όλη αυτή τη παράνοια που μας κυρίεψε. Αλλά κι αυτά τα αποσπάσματα είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος έστω και λίγο τι ζήσαμε, μιας κι αμφιβάλλω αν έχει συλλάβει κανείς το πλήρες μέγεθος αυτού που συνέβη κι άλλαξε τον κόσμο μας για πάντα. Στις στέλνω να τις διαβάσεις, ελπίζοντας πως θα βρεις σε αυτές κάτι που εγώ δεν βρήκα, κάτι που ίσως μας βοηθήσει να ξαναγίνουμε αυτό που κάποτε ήμασταν ή, ακόμη καλύτερα, αυτό που ονειρευόμαστε να γίνουμε. Η "Εποχή της αρρώστιας" ξεδιπλώνεται μέσα από μια ερωτικών επιστολών. Το πάθος και ο φόβος, η αφοσίωση η παράνοια, η αθωότητα της προσωπικής γραφής και το αποκαρδιωτικό ντελίριο της συλλογικής τρέλας διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια σειρά από "ντοκουμέντα" μιας εποχής που έμελλε ν' αλλάξει τον κόσμο για πάντα...