Τίποτα δεν χάνεται

Το έργο αυτό ξεκίνησε πράγματι από ένα όνειρο που είδε ο συγγραφέας ένα βράδυ στον ύπνο του. Ήταν όμως τόσο έντονο και συγχρόνως ασυνήθιστο που τον προβλημάτισε. Το ίδιο όνειρο επαναλήφθηκε και στο τέλος έγινε όραμα. Η ονειροφαντασία αυτή τον οδήγησε στην καθημερινή καταγραφή των γενονότων. Η επικοινωνία του κάθε βράδυ με πρόσωπα απλά αλλά και με διάφορες προσωπικότητες που εγκατέλειψαν προ πολλού τη Γη αγγίζουν το χώρο του υπερφυσικού. Έρχονται στην επιφάνεια διάλογοι και γεγονότα που κάποτε κυριάρχησαν στη ζωή για να μας αποδείξουν με το δικό τους τρόπο ότι τελικά τίποτα δεν χάνεται.