Ήθελε να παντρευτεί

Ξαφνικά την συναντήσαμε κάποιο μεσημέρι, ενώ βαδίζαμε με την αδελφή μου, στην οδό Τσιμισκή, μια κοπέλα, σχεδόν ψηλή. Πρώτη την πρόσεξε, την γνώρισε και την είδε η αδελφή μου, έκπληκτη και την χαιρέτησε εγκάρδια. - Γεια σου Ελένη!!! - Α! Γεια σου Αλίκη, απάντησε η Ελένη σαν την είδε, με έκπληξη και αυτή, ζωγραφισμένη, στα πράσινα μάτια της. Έτσι τη λέγανε, την κοπέλα που συναντήσαμε, στο δρόμο και που την γνωρίζαμε, από μικρό κορίτσι, μα εγώ δεν την θυμόμουν καλά-καλά αφού ήταν μικρό κοριτσάκι, και τώρα μεγάλωσε και έγινε κοπέλα, δεσποινίς και μάλιστα πέρασε και στο στάδιο, της κυρίας. - Μα τι κάνεις εδώ, την ρώτησε η αδελφή μου πάλι, που φαινόταν να την ξέρει καλά, δεν βρίσκεσαι στην Αθήνα, αφού παντρεύτηκες και κατοικείς, εκεί. - Ναι, μα τώρα βρίσκομαι εδώ. - Σίγουρα, ήλθες να δεις την μητέρα σου και τους δικούς σου. - Ναι, ήλθα να δω τους δικούς μου, μας είπε δίχως να μας δώσει εξηγήσεις περισσότερες, για τη ζωή της και τα προσωπικά της. [...] (από το κείμενο του βιβλίου)