Το αγνάντιο

Δύο υπάρξεις, μάνα και γιος, αγωνίζονται να κρατηθούν ζωντανοί, μέσα στο απέραντο νεκροταφείο του πνευματικού θανάτου που έχει περιπέσει η ανθρωπότητα, από τα βαριά δεσμά της ύλης. Ακροπερπατούν στις κορυφογραμμές ασυμβίβαστοι. Και κει από κάτω τους χάσκει η άβυσσος. Οι μάχες είναι σκληρές. Μέσα στην αντάρα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, σε ένα Πύργο της Μάνης μεγαλώνει ένα κορίτσι, η Μαρέλα, με αυστηρές πατριαρχικές αρχές. Διαπλάθεται με τα παραμύθια του πάππου της. Αυτός θα της εναποθέσει μέσα της το σύμπαν ολόκληρο. Ποτέ δεν θα είναι μόνο ο εαυτός της. Θα φέρνει μέσα της το κόσμο ολόκληρο, το μεγαλείο της και το μαρτύριο της. Γνωρίζεται με το θάνατο από πολύ μικρή. Είδε να σκοτώνονται γύρω της αγαπημένα της πρόσωπα. Από παιδί ακόμη, ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους, το ίδιο δυνατά: Τον εσωτερικό και τον εξωτερικό. Και ο αγώνας της θα είναι: Πώς να σπάει τα δεσμά που κρατάνε τον άνθρωπο φυλακισμένο μέσα στα σκοτάδια της ύλης. Αυτό τον αγώνα της τον πυροδοτεί ο ερχομός του γιου της. Αυτός θα γίνει ο πυρπολητής της ύπαρξής της. Θα της ανάψει το φάρο και θα της φωτίσει όλα τα μονοπάτια του εσωτερικού της κόσμου, που ίσως δεν θα τα εύρισκε ποτέ. Με αυτό το φως, μάνα και γιος, θα αγωνίζονται να βρει ο άνθρωπος την μυστική έξοδο από τον κόσμο των φαινομένων. Αντικρίζοντας αυτό το φως δεν κάνει μετά πίσω. Η αγάπη και η προσφορά τους στον άνθρωπο μέχρι αυτοθυσίας. Η θυσία μέσα στο σπίτι τους κυκλοφορεί σαν υπαρκτό πρόσωπο. Η δύναμή τους ερχόταν και το καταλάβαιναν από αυτή τη θεϊκή πνοή που φυσούσε μέσα τους. Και θα τους ακολουθεί ως την τελευταία στιγμή της εδώ ζωής τους.