Πλην ενός

"Έφυγε ξυπόλητος απ' το χωριό, με τα πόδια έφθασε στον Πύργο, σ' όλο το δρόμο παραμιλούσε κι έβριζε, ορκίστηκε να γυρίσει πίσω και να τον υπολήπτονται οι πάντες, θα τους δείξει αυτός, ακόμη τους βλέπει να γελάνε μέσα απ' το βρώμικο τζάμι του καφενείου, να κάνουν γκριμάτσες ενώ αυτός περίμενε το σαράβαλο της γραμμής που για κακή του τύχη ποιός ξέρει σε ποιό παλιόρεμα είχε βρεί να χαλάσει. Τόσο είχε ντραπεί και σκυλιάσει που έβαλε το σακούλι με τα λιγοστά του πράγματα στον ώμο κι έφυγε περπατώντας, αργά όμως και με το μέτωπο ψηλά, δεν ήθελε να τους δώσει την ικανοποίηση πώς τον πτόησαν, κάποια στιγμή μάλιστα, πριν στρίψει στη γωνία, κι ενώ σουρούπωνε, γύρισε και τους κοίταξε επίμονα και με νόημα".