Ο χρόνος μπροστά...

Η αθλητική ζωή δεν περιορίζεται και δεν ελέγχεται. Το βέβαιο είναι ότι υπερβαίνει με πολλούς τρόπους και σε διαφορετικές διαστάσεις τα προφανή. Αυτά, δηλαδή, τα θεάματα που παρακολουθούμε και συνήθως τα κατατάσσουμε με κριτήριο την επιτυχία ή την αποτυχία στις σημαντικές δραστηριότητες του χρόνου μας. Ο αθλητισμός είναι κυρίως οι υποδηλώσεις του, οι άγνωστες διαμεσολαβήσεις του, οι ανομολόγητες οπτικές του, οι μη δικαιωμένες προσδοκίες του. Αυτοί που συμμετέχουν και αυτοί που παρακολουθούν γίνονται ένα, βιώνουν τις ίδιες έντονες καταστάσεις, μαθαίνουν να ζουν με τα αισθήματα της ολοκλήρωσης και του ανεκπλήρωτου. «Ο χρόνος μπροστά...» αποτελείται από δύο ιστορίες έντονων συναισθηματικών αποκλίσεων που έχουν στο κέντρο τους την αθλητική ζωή των προσώπων. Στην πρώτη ιστορία «Αλήθειες και λόγια» το κύριο πρόσωπο βρίσκεται στο χώρο της κολύμβησης, ενώ στη δεύτερη «Η επιστροφή» στο χώρο της καλαθοσφαίρισης. Συνεκτικός ιστός αυτών των δύο αφηγήσεων είναι οι κοινωνικές και πολιτισμικές διαδρομές των προσώπων που συγκροτούνται μέσα και κυρίως έξω από τους αθλητικούς χώρους, εκεί που συμπλέκεται και αντιπαρατίθεται το παρόν με το παρελθόν, εκεί που οι πραγματικές ανάγκες και οι αναπόφευκτες συγκυρίες υπερτερούν του αθλητικού γεγονότος. Ο Νικόλας στην πρώτη ιστορία και ο Ανδρέας στη δεύτερη με λόγια και με πράξεις υπερβαίνουν την αθλητική τους ταυτότητα και την πίεση της επιτυχίας τους. Με τις επιλογές τους εμφανίζονται έτοιμοι να αντιπαρατεθούν με τις επιθυμίες τους και με τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι από αυτούς. Φαίνονται έτοιμοι με κάθε τρόπο να διεκδικήσουν την αλήθεια τους.