Θαλασσινές πινελιές

Ο τίτλος του βιβλίου της Ιφιγένειας Μετόχη, «Θαλασσινές πινελιές», αποκωδικοποιεί τις δύο αγάπες της, τη θάλασσα, σύμβολο ελευθερίας και την τέχνη, μια που εκτός απ’ τη λογοτεχνία ασχολείται με τη ζωγραφική, το κόσμημα, την αργυροχρυσοχοΐα. Η γλώσσα της ρέουσα, αλλού παιγνιώδης στις «αμμουδιές του Ομήρου», αλλού με ρήσεις Ελλήνων και ξένων στοχαστών. Με το έργο μπαίνουμε σε κόσμο εύμορφο, ποιητικό, δημιουργικό, της πλάσης και της ζωής. Στις αφηγήσεις της υπάρχει η παράδοση, με ήθη και έθιμα - το καθένα με τη σημασία του. Η ίδια και η γιαγιά της ως οδηγοί μας περνούν από την παράδοση στον στοχασμό και στα καλά και ωραία της ζωής και μας αποκαλύπτουν ομορφιές που αγνοούμε ή προσπερνάμε. Η πτήση των γλάρων, ο παφλασμός του κύματος στον βράχο, οι λαλιές των πουλιών στα όρη κάνουν παιγνίδι στη φαντασία της Ιφιγένειας, το οποίο μετακυλίεται μαγικά στη φαντασία του αναγνώστη. Η συγγραφέας έχει το χάρισμα να ξεκινά από τη ομορφιά της Φύσης και με δεξιοτεχνία να συσχετίζει τα φαινόμενα της με την παράδοση του τόπου, με το μύθο της ζωής και με τις διδαχές όλων αυτών. Η Φύση διδάσκει τη συγγραφέα κι αυτή εμάς: να επιδιώκουμε την αρμονία, μακριά από πάθη, μια αρμονία εντός μας και εκτός, πνεύματος και ύλης (που δεν είναι αυτοσκοπός). Συγκινεί με τις γλυκιές, παιδικές μνήμες της κι έτσι προσκαλεί με άνεση την ψυχή μας σε τόπους αθωότητας.