Οι άλλες ν' απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα

Γυναίκες Ηπειρώτισσες σκιορίσματα της φύσης... Όταν κατεβαίνει παγωμένος o αέρας από τη Μουργκάνα, τον Γράμμο, το Μιτσικέλι, τα Τζουμέρκα, την Πίνδο, θαρρείς φυσά για να γυρίσει ακόμη μια φορά σελίδες της μνήμης και της ιστορίας. Πρόκληση και πρόσκληση μιας άλλης ανάγνωσης για να συλλαβίσεις το χρέος, να ψιθυρίσεις και να συμπληρώσεις ονόματα. Σε τούτη την άγονη φλούδα της γης, καθεμιά γυναίκα του παλιού καιρού είναι ένας θρύλος, ένα σύμβολο. Γυναίκες Ηπειρώτισσες, της αντοχής, της υπομονής, της περηφάνιας, της αυτοθυσίας, της τιμής. Θα τις ανταμώσεις, στα καταράχια και στα ρέματα, στις βρύσες, στις ρούγες, στα ρόγκια ζαλωμένες ξύλα ή και με τη σαρμανίτσα στην πλάτη καμιά φορά. Θα τις αναγνωρίσεις από την πυρωμένη ψυχή, αυτή που κρατούν απαράδοτη στα δόντια και δεν θα τις αστοχήσεις ποτέ. Μέσα σου, θα καίει και θα φέγγει το βλέμμα τους. Γυναίκα Ηπειρώτισσα, της άγρυπνης πάλης... Για εσένα, με ευγνωμοσύνη, τούτη η ταπεινή κατάθεση της δικής μου ψυχής. Χαρούλα Βερίγου - Μπάντιου