Οι ζωές που δεν έζησαν

[…] Αυτό το έλεγε για να απαλύνει τη μοναξιά, τη στενοχώρια της, το πνίξιμο... Αλλά μέσα της τρωγότανε, πόναγε η ψυχή της. Οι επιθυμίες του σώματος την βασάνιζαν, οι ασυγκράτητες ορμές του την έκαναν να τρέμει, την άφηναν ξάγρυπνη νύχτες και νύχτες. Έκανε υπομονή. Θα τελειώσουν όλα, όταν σπουδάσω και ύστερα βρω δουλειά. Όλα θα περάσουν. Και φίλες θα βρω και τον έρωτα θα γνωρίσω και τις ηδονές που χαρίζει θα απολαύσω. Έκανε σχέδια... [...]