Ψυχο-Ιστορήματα

"Σκέφτομαι, πως οι λέξεις ενός βιβλίου είναι το νήμα που ράβει τη σχέση μεταξύ του συγγραφέα και του αναγνώστη. Και πάντα, αυτό που μου 'ρχεται στον νου, είναι ότι το βιβλίο χρειάζεται να σε συστήνει σε αυτό που θέλεις και όχι να σ' το παρέχει εκείνο. Έτσι, μέσα από τα Ψυχο-Ιστορήματα, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με συναισθήματα και "θέλω" του που μπορεί να τον τρομάζουν ή να τα νιώθει ανυπόφορα, μα όμως εκείνα, μέσα από τις σελίδες, του συστήνονται χωρίς να του επιβάλλονται. Το βιβλίο αυτό θέλει να απελευθερώσει χώρο από τον αναγνώστη, όχι να του προσθέσει το βάρος της εμπειρίας εκείνου που γράφει. Θέλει να του γεννήσει μία ευεργετική απόσταση... Απόσταση απαραίτητη, ώστε να δημιουργήσει σε εκείνον την ανάγκη να κάνει το βήμα και να τη διανύσει. Θυμίζει πολύ τις σχέσεις που δημιουργούνται στη δουλειά μου. Ο ψυχοθεραπευτής μοιάζει τόσο με τον γονιό που, κατά καιρούς, καταντά το ίδιο επίπονος για τον θεραπευόμενο. Με αυτή την έννοια, η θεραπεία γίνεται αναγκαία σχέση. Η διαφορά είναι ότι ο ψυχοθεραπευτής χρειάζεται να είναι ώριμος αρκετά ώστε να μη νιώσει σημαντικός για τον θεραπευόμενο και τον παγιδεύσει, αλλά να καταφέρει τον θεραπευόμενο να νιώσει σημαντικός για τον εαυτό του. Με αυτή την έννοια, η θεραπεία γίνεται χειραφέτηση".