Γράμματα στον Αρμάντο

"...Τα βράδια, όταν ξαναγύριζαν τ' άστρα στον ουρανό, μαζευόμαστε και απαριθμούσαμε τα μεγέθη της μέρας, νοθεύαμε τις μουσικές μας μνήμες με καλό κρασί και συχνά, επικυρώναμε εκκρεμείς περιπέτειες ηδονής. Η ζωή κυλούσε με αρκετή αξιοπρέπεια, κατά τα άλλα, η δουλειά του τού επέτρεπε να καλύπτει, με: αρκετή άνεση, όλες τις οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινής του ζωής. Έγραφε, εκείνη την εποχή, στον αδελφό του: "Εδώ, Αρμάντο, με την πανσέληνο, η σελήνη κατεβαίνει μέχρι πάνω απ' τους μύλους, για να μπορούν να την ακουμπάνε οι ποιητές και τα κορίτσια με τους ανεπίληπτους λαιμούς και τα; αδήμονα χέρια...,,