Όταν βρέχει και φοράς παπούτσια κόλετζ

Όποιος θα διέκρινε υπερρεαλιστικές καταβολές μέσα στην καθημερινότητα, όπως παρουσιάζεται σε τούτο το βιβλίο, θα το αδικούσε. Γιατί το άλλο πρόσωπο της καθημερινότητας είναι ο εφιάλτης, φτάνει να βγει κανείς απ' την κανονική διαδρομή των σκέψεων και των αισθημάτων όπως έχει συνηθίσει να τ' αντιμετωπίζει, ή να την παρακολουθήσει ως το τέλος. Τότε η καθημερινότητα αποφλοιώνεται και δεν είναι η μετάβαση απ' την πραγματικότητα στ' όνειρο που αποκαλύπτεται [...] αλλά ένα αβυθομέτρητο πρόσωπο όπως πραγματώνεται στις καθημερινές σκέψεις και σχέσεις, διαρκώς παρόν, ανεπηρέαστο κι ατάραχο για τις συγκρούσεις που προκαλεί στους φορείς και εκτελεστές του...