Το όρος των αθώων

Αρκούν τρία μερόνυχτα στο Άγιο Όρος; Μια μορφή μαθητείας εκτυλίσσεται, ως άγρυπνος έλεγχος των διαθέσιμων αντισωμάτων, μέσα από πρωτόγονες μορφές λειτουργίας θεσμών και με απρόοπτα που απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση. Πριν και μετά το Όρος είναι ό,τι ονομάζουν "έξω" όσοι εγκαταβιώνουν σ' αυτό. Επομένως δεν είναι παράδοξο που το αφηγηματικό πλαίσιο των ιδεών συγκροτείται εδώ ως ενιαία διπλή οθόνη, στην οποία εναλλάσσεται το "μέσα" με το "έξω". Με αυτήν ακριβώς την οπτική γωνία διατηρεί ο συγγραφέας το δικαίωμα να γράφει για ό,τι "θυράθεν" αντιλαμβάνεται ότι επιτελείται "εσώθεν", χωρίς δηλαδή να επικαλεστεί κάποιο ιδιογενές κριτήριο αρμοδιότητας που θα φαινόταν να προσφέρει ο φιλντισένιος πύργος της τηβέννου, ανεξαρτήτως χρώματος και ραφής. Η κύρια πάντως αιχμή των ημερολογιακών εγγράφων, με μονάδα δόμησης την ώρα και τα πρώτα λεπτά, είναι η επιτόπια αναζήτηση, σ' έναν χώρο "αυτοδέσποτον" και ανδροβάδιστο, των τρόπων συσχετισμού "πολιτικής λογικής" και "κοινωνικής λογικής".