Μ΄ακούς;

Έμαθα νωρίς από την κυρα-Ζωή πως το φαγητό είναι γλώσσα, συχνά μονόδρομης επικοινωνίας, μα πάνω απ’ όλα είναι γιατρειά για το σώμα και την ψυχή. Το έχεις ζήσει άλλωστε αυτό που σου λέω, έτσι δεν είναι; Όταν θέλεις να κάνεις κάποιον χαρούμενο, δεν του μαγειρεύεις το αγαπημένο του φαγητό; Ή όταν ο ίδιος θελήσεις να γιορτάσεις τη χαρά και να ξορκίσεις τη θλίψη, δεν το γιορτάζεις κάνοντας ένα "τραπέζι"; Κι ακόμα χειρότερα, στην αρρώστια και στον θάνατο, δεν σερβίρεις εκείνα τα φαγιά που θα δώσουν δύναμη; Σε αυτό που κρατάς, έχω καταγράψει τις καλύτερες συνταγές που μου δόθηκαν από τη Ζωή. "The Best of..." ίσως έπρεπε να λέγεται. Ξέρεις, σαν όλα αυτά τα μοδάτα, που ξεπηδούν σε 'μια νύχτα", ή για να ακριβολογήσω, σε μια σεζόν. Νομίζω όμως ότι εάν έκανα κάτι τέτοιο, η κυρα-Ζωή θα μου τραβούσε γελώντας το αυτί, προτού με στείλει να καθαρίσω κρεμμύδια. Θα μου πεις "Εγώ δεν ξέρω να μαγειρεύω!" ή "Εγώ δεν χρειάζεται να μαγειρεύω!". Μάθε, σου λέω, γιατί αλλιώς, θα τη ζήσεις λειψή τη ζωή. Μ’ ακούς;