Τραμπολίνο. Ο ενοικιαστής και ο ιδιοκτήτης

- ...Δεν είσαι δα και ήρωας! Από πού και ως πού... ένα ανθρωπάκι ήσουν πάντα από την αρχή ως το τέλος... Ένα ανθρωπάκι που γύρευε να βολευτεί προσωπικά... και τίποτα άλλο!!! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο... ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που χόρευε, όπως του βαρούσανε!! - ...Με δουλεύεις κανονικά! Νόμιζες ότι δεν θα σε πιάσει η τσιμπίδα; Ότι σταμάτησε η αρχαία κατάρα;;; Εμείς φταίμε! Εμείς φταίμε! Αφήσαμε λάσκα το σχοινί!!! Χρόνια ολόκληρα αφήσαμε λάσκα το σχοινί!!! Δεν έπρεπε να σας αφήσουμε τόσο χρόνο να σκεφτείτε!!! Γιατί εκπαιδευτήκατε να τα ζυγίσετε όλα... Τα σκεφτήκατε πολύ καλά τα πράγματα!!! Λουφάξατε και πονηρέψατε!!!! Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι!!! Θα το γυρίσουμε το πράγμα! Θα το φέρουμε τούμπα!!! - ...Τι μας νοιάζει αν ζήσατε ευτυχισμένες στιγμές!!! Τι μας νοιάζει αν έχετε και κάποιες αναμνήσεις!!! Αυτό δεν σας κάνει ανθρώπους! Για μας θα είστε πάντα ΥΛΙΚΟ!!! Σιγά μη σας λυπηθούμε και σας θεωρήσουμε ανθρώπους!!!