Ιζαμπέλ Ρεμπώ, ο δικός μου Αρθούρος

Τι σημαίνει για κάποιον να μεγαλώνει στη σκιά μιας ιδιοφυΐας; Τι σημαίνει να ζεις αφιερώνοντας τη ζωή σου προκειμένου να «υπάρξει» κάποιος που αγαπάς; Η αδελφή του Αρθούρου Ρεμπώ έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην αγάπη για τον αδελφό της. Εκείνη τον στήριξε μέχρι το μαρτυρικό του τέλος, αποδεικνύοντας ότι ο ισχυρός δεν είναι πάντα αυτός που φαίνεται… «Η κραταιά και άνευ όρων αγάπη της προσπαθεί να ισορροπήσει εκείνη τη σκληρή, άπονη στάση της μητέρας τους, που μόνο απελπισία έφερνε στον Αρθούρο από τα μικράτα του. […] Η Ιζαμπέλ, η ανεπιτήδευτη και αφιλοσόφητη γυναίκα, κατορθώνει κάτι που πολλοί σπουδαίοι της ιστορίας δεν κατάφεραν: Να είναι παρούσα μέσω της αγάπης της», όπως αναφέρει ο κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο οποίος υπογράφει και τον Πρόλογο της έκδοσης. Η Ευσταθία μας παρουσιάζει την Ιζαμπέλ Ρεμπώ να διηγείται τη δική της ζωή, που όμως είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη ζωή του αδερφού της. Μια γυναίκα που ταλαιπωρήθηκε ψυχικά έχοντας γνωρίσει τον εκφοβισμό του κόσμου, εξαιτίας του κοινωνικά «απόβλητου» αδερφού της, κάνει την υπέρβασή της υπερασπίζοντάς τον με πάθος που συγκινεί. Τον θεατρικό λόγο της Ευσταθίας πλαισιώνουν αποσπάσματα από την ποίηση του Ρεμπώ, από επιστολές, καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιζαμπέλ Ρεμπώ Ο αδερφός μου ο Αρθούρος.