Διόνυσος

Ο Διόνυσος είναι το παλαιότερο εν ζωή σύμβολό μας. Αναφέρεται για πρώτη φορά σε κείμενα του 13ου αιώνα π.Χ. και για τους αρχαίους Έλληνες ήταν η θεϊκή ενσάρκωση του κρασιού, της μυστηριακής λατρείας και του θεάτρου, ενώ ακόμη και σήμερα λογίζεται ως κάτι το θεμελιώδες για την ανθρώπινη ύπαρξη. Με τη δύναμη της επιφάνειάς του, ο Διόνυσος καταλύει τα όρια της ατομικής συνείδησης και συμφύρει το άτομο στην ομάδα, όχι μόνο μέσω του κρασιού, αλλά επίσης με τη μεταμόρφωση των ατόμων στο θέατρο και με την πρόβα του θανάτου στη μυστηριακή λατρεία. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ενσαρκώνει την κοινότητα ως όλον, αλλά μπορεί επίσης να είναι και ένα εκλεπτυσμένο φιλοσοφικό σύμβολο, το οποίο αποτέλεσε τον σοβαρότερο αντίπαλο στην εξάπλωση του Χριστιανισμού. Το βιβλίο του Richard Seaford, μια ρηξικέλευθη ανάλυση για έναν από τους πλέον ανθεκτικούς θεούς, προσφέρει ένα έξοχο σημείο αναφοράς για την έρευνα, προκαλώντας παράλληλα το ενδιαφέρον των αναγνωστών οι οποίοι προέρχονται από επιστημονικά πεδία σχετιζόμενα με τις κλασικές σπουδές.