Blues People

Μπλουζ, σουίνγκ, γκόσπελ, τζαζ και ρυθμ-εν-μπλουζ είναι έννοιες που έχουν μπει στο λεξιλόγιο μας, ενώ παράλληλα οικεία μας έχουν πια γίνει τα ονόματα των Λούις Άρμστρονγκ, Μάιλς Ντέιβις, Μπι Μπι Κινγκ και άλλων σπουδαίων εκπροσώπων της μαύρης μουσικής. Παρόλα αυτά, πολύς κόσμος δεν έχει παρά μια μάλλον μπερδεμένη αντίληψη για όλα αυτά. Μερίδιο ευθύνης φέρει και ένα μεγάλο κομμάτι της σχετικής βιβλιογραφίας, όπου το θέμα της γέννησης και ανάπτυξης της μαύρης μουσικής αντιμετωπίστηκε είτε λαογραφικά, με εμμονή σε κουραστικές για τον μη ειδικό λεπτομέρειες, είτε από μια λευκή διανοουμενίστικη οπτική, που στρογγύλεψε τις πιο ενδιαφέρουσες ίσως γωνίες του. Ο Ληρόι Τζόουνς (Αμίρι Μπαράκα πλέον, από όταν ασπάστηκε το Ισλάμ) πιάνει το θέμα από τις ρίζες του, τον κόσμο δηλαδή της Δυτικής Αφρικής του 16ου και 17ου αιώνα, και το ακολουθεί μέχρι την Αμερική της δεκαετίας του 1960, βλέποντας το από τη σκοπιά των ανθρώπων οι οποίοι δημιούργησαν τα μπλουζ και την τζαζ και έζησαν τα μουσικά αυτά είδη από μέσα, σε έναν κόσμο ο οποίος επέβαλλε διαρκείς διακρίσεις κατά των μαύρων και υπέρ των λευκών. Ο συγγραφέας αντιμετωπίζει τις μουσικές εξελίξεις ως αυτό που πρωτίστως θα έπρεπε να είναι: ένας καλλιτεχνικός δηλαδή καθρέφτης της εποχής και των κοινωνικών μετασχηματισμών της, μέσα από τους οποίους δεν ανδρώθηκε μονάχα το σημαντικότερο κομμάτι της μαύρης μουσικής, μα και η σύγχρονη Αμερική. Κι όλα αυτά μέσα από τη ματιά ενός ανθρώπου ο οποίος, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, έζησε ενεργά τόσο τους κοινωνικούς αγώνες των Αμερικανών Νέγρων, όσο και τη μουσική τους... Για τους παραπάνω λόγους, το παρόν έργο έχει δικαίως χαρακτηριστεί διεθνώς ως σύγγραμμα αναφοράς.