Ωδή στο κακό

Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, η κατεστημένη ηθική ξηλώνεται εις τα εξ ων συνετέθη, οι πρωτόγονες ορμές, τα βίαια ένστικτα και οι συγκινησιακές παρορμήσεις είναι καταιγιστικά, οι κοινωνικές συμβάσεις και οι θεσμοί χλευάζονται. Δεν έχουν θέση εδώ οι δακρύβρεχτες μεγαλοστομίες ούτε οι φλύαροι μελοδραματισμοί, στοιχεία με τα οποία ταυτίστηκε κάποια στιγμή το ρομαντικό κίνημα. Ο λόγος είναι μεστός, τραχύς και στέρεος, οι εξομολογήσεις σπαρακτικές και λιτές σαν τα ανεμοδαρμένα βράχια του τοπίου, οι άνθρωποι είναι γυμνοί, εκτεθειμένοι απέναντι στον εαυτό τους και στην τραγικότητα της ύπαρξής τους.