Βάτικα, η πατρίδα μου

... Είδες, όταν φτάνουμε ανάμεσα Τσιρίγου κι Αλαφονησιού, που φαίνονται κρεμασμένα στο βουνό τέσσερα πέντε χωριά; Είναι τα χωριά των Βατίκων. Κι από αυτά το Φαρακλό είναι το μεγαλύτερο. Εκείνα τα χρόνια ο πλουσιότερος και δυνατότερος Μπέης των Βατίκων ήταν ο Μπέης του Φαρακλού. Ακόμη και τα εικοσιτέσσερα μοναστήρια του Καβομαλιά πλήρωναν φόρο σε κείνον... ... Συνάζει ο μάγος τα φουσάτα, τα διασκορπίζει περίγυρα. Τρία ρίχνει στις Νεραϊδοσπηλιές, κάτι σταχτιές πέτρες που κρέμονται απάνω από τη χούνη του Λαχιού· αλλά τρία ρίχνει στον Κούνο, ψηλά στο Παραδείσι. Και το φοβερότερο, με βρισιές, κι αναθέματα, γυρίζει και το ρίχνει στον πάτο της θάλασσας αντίκρυ στο Τσιρίγο. Για τούτο, σας λέω, τις φουρτούνες του Καβομαλιά δεν τις κάνουν οι άνεμοι! Ακούτε μένα· τις κάνουν τα στοιχειά!...". (Ανδρέα Καρκαβίτσα, Λόγια της Πλώρης: Καβομαλιάς)