Ο θρήνος στην περιοχή Μελιγαλά Μεσσηνίας

...Η χαρά και η λύπη, το τραγούδι και ο θρήνος εναλλάσσονται στον κύκλο της ζωής των ανθρώπων. Στη μακραίωνη ιστορία του ο ελληνικός λαός διαμόρφωσε τρόπους έκφρασης της σκέψης και των συναισθημάτων του θαυμαστούς. Ποίηση και τραγούδι για τη χαρά, τον γάμο, τον έρωτα. Ποίηση και τραγούδι για τη θλίψη και τον θάνατο. Μία από αυτές τις εκφάνσεις της λαϊκής δημιουργικότητας αποτελούν και τα μοιρολόγια. ...Τα σύγχρονα μοιρολόγια έχουν παλιά παράδοση και αποτελούν μέρος της φροντίδας των ζωντανών για τους νεκρούς. Εξάλλου, το ουσιαστικό «κηδεία» προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ουσιαστικό «κήδος», που σημαίνει φροντίδα, ενδιαφέρον, και το ρήμα «κηδεύω» προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «κήδομαι», που σημαίνει φροντίζω, ενδιαφέρομαι. ...Άλλη ατμόσφαιρα στο μανιάτικο μοιρολόι, άλλη στα μοιρολόγια της υπόλοιπης Ελλάδας. Το θλιβερό γεγονός ίδιο αλλά διαφορετική η έκφραση εκείνου που το λέει. Τα μανιάτικα μοιρολόγια είναι εκτενείς επικήδειοι, έμμετροι ύμνοι, που αναφέρονται σε ιστορικά περιστατικά (ζωή, σταδιοδρομία, δράση, τρόπος θανάτου του νεκρού), σε γδικιωμούς αλλά συχνά έχουν και νουθετικό και φρονηματικό περιεχόμενο. ...Διαφορετική είναι η ατμόσφαιρα στο μοιρολόι της Άνω Μεσσηνίας, όπως θα δούμε στα περιεχόμενα αυτού του βιβλίου. Ο Μεσσηνιακός κάμπος είναι γεμάτος βλάστηση, καρπούς, πλούτο, ευφορία και γλύκα. Γεμάτοι γλύκα είναι κι οι άνθρωποί του, παρ' όλες τις συμφορές, που τους βρίσκουν. Το μοιρολόι τους διηγείται όλη την αλήθεια τους, περιγράφει τα πάντα, γεμίζει από περιγραφές και εικόνες της φύσης, ξεχειλίζει από συναισθήματα πικρά και τα εκφράζει, παραδίδοντάς τα στον ακροατή, τιμή για τον νεκρό τους... Μαρία Παρ. Σταθέα, φιλόλογος-συγγραφέας