Της βρύσης ο ανήφορος

[...] Όσο κι αν ο σημερινός τεχνολογικός πολιτισμός συντονίζει τα βήματά του σε γιγαντιαία επιτεύγματα, που γίνονται παρελθόν, με γοργό ρυθμό, για ν' ακολουθήσουν άλλα, το δημοτικό τραγούδι θα συνεχίζει να ρίχνει τις φωτεινές του δέσμες στη λεωφόρο του μέλλοντος, που ο Έλληνας πρέπει να πορευτεί το δικό του δρόμο, της επιστροφής στις παραδόσεις του. Το δημοτικό μας τραγούδι είναι, αυτό καθ' αυτό, ένας θησαυρός αμύθητος που συντελεί στην Εθνική μας αυτογνωσία, και γι' αυτό οφείλουμε να τον διαφυλάξουμε και να τον παραδώσουμε στους νέους με την ευχή και την ελπίδα να τον διατηρήσουν αμείωτο. Του χρωστάμε πολλά, και μέσα σ' αυτά είναι ότι αποτέλεσε την πηγή από την οποία άντλησαν τα επόμενα ελληνικά τραγούδια: το ρεμπέτικο, το λαϊκό, το έντεχνο (ιδίως αυτό). Αλλά γι' αυτά έγραψαν και θα γράψουν, ίσως, άλλοι, ειδικοί. Τα δημοτικά μας τραγούδια είναι πάρα πολλά και ποικίλλουν κατά τον σκοπό, το μέτρο, την προέλευση, και δεν νομίζω ότι μπορούν ποτέ να περιληφθούν σ' ένα βιβλίο. Η συγκέντρωσή τους άλλωστε -που απαιτεί χρονοβόρα απασχόληση- δεν είναι στις δυνατότητές μου. Τα περισσότερα από τα τραγούδια που περιέχονται σ' αυτό το βιβλίο τα πήρα από τα πανηγύρια και τα γλέντια του χωριού μου, εδώ και αρκετά χρόνια. Στις Ανθολογίες Δημοτικών Τραγουδιών ή σε άλλες εκδόσεις για το δημοτικό τραγούδι, αναζήτησα τις παραλλαγές αυτών των τραγουδιών, όπου και όσες βρήκα, και τις παραθέτω. Τα δημοτικά τραγούδια ταξινομούνται από θεματολογική διάκριση σε "κύκλους", από άποψη μελωδίας σε "χορευτικά" (τσάμικα, συρτά, σούστες κ.λ.π.) και "μη χορευτικά", ή "λυρικά" κλέφτικα, (της τάβλας, θρηνητικά κ.λ.π.). Δεν ασχολήθηκα με τις ταξινομήσεις αυτές ή με τη μετρική τους γιατί δεν διαθέτω την επιστημονική ειδικότητα που χρειάζεται. Τα παραθέτω όπως ακριβώς τα άκουσα -όλα σχεδόν- "ζωντανά". [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)